Στον Άρχοντα ο Γκόλντινγκ έπλασε ένα μύθο και μια τραγωδία – έναν ατόφιο μύθο γεμάτο σύμβολα και μια μπάσταρδη τραγωδία χωρίς κάθαρση. Όσο τρομερά κι αν είναι όμως αυτά που αφηγούνται ένας μύθος και μια τραγωδία, υπάρχει εγγενής σε τούτα, στο πλάσιμό τους το ίδιο, μια πίστη στον άνθρωπο – ειδάλλως ποιος ο λόγος, εντέλει, να φτιάξει κάποιος μια ιστορία; Οι δυστοπίες δεν απαρνιούνται τον άνθρωπο αλλά απεναντίας, γιατί νοιάζονται γι’ αυτόν, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου.
Μιχάλης Μακρόπουλος, bookpress.gr
Το μυθιστόρημα του Γκόλντινγκ δεν είναι ούτε απαισιόδοξο ούτε αισιόδοξο. Μας ειδοποιεί όμως για κάτι εξαιρετικά σημαντικό: η ανθρώπινη συνθήκη δεν είναι κάτι δεδομένο - το ίδιο και η κοινωνία. Τα παιδιά στο βιβλίο του είναι το κάτοπτρο που καθρεφτίζει τον κόσμο των ενηλίκων και πίσω από αυτό αναδύεται το μείζον ερώτημα: Δημοκρατία, επιείκεια, σωφροσύνη και αρετή, ή αίμα, σκοτάδι και βαρβαρότητα;
Αναστάσης Βιστωνίτης, Το Βήμα της Κυριακής
Πλούσιο σε ποικίλους συμβολισμούς, πολιτικούς, κοινωνικούς και θρησκευτικούς, το κλασικό μυθιστόρημα του Γκόλντινγκ ξεδιπλώνεται συναρπαστικά σαν μια πολυσήμαντη αλληγορία που διερευνά το κακό ως εγγενές στοιχείο της ανθρώπινης φύσης.
Νίκη Κώτσιου, bookpress.gr
