[Ο Γιάννης Ξανθούλης] καταφέρνει να γράψει ένα ανάλαφρο, βαθύ, στοχαστικό μα και σαν επιθεώρηση βιβλίο-καθρέπτη μιας φανταστικής μεν πόλης σε μια χώρα που ακόμα κάποια πράγματα παραμένουν απολύτως συγκεκριμένα.
Στέφανος Τσιτσόπουλος, Athens Voice
Στο συγκεκριμένο μυθιστόρημα ο αναγνώστης, ειδικά εκείνος που έλκει την καταγωγή του από την επαρχία, θα θυμηθεί πολλές εκφάνσεις της καθημερινότητας και τις ιδιομορφίες της δεκαετίας του ’60. Ένα ταξίδι μνήμης αλλά και αυτογνωσίας.
Παρόλη τη δραματικότητα της πλοκής, το έργο είναι εν τέλει αισιόδοξο μιας και μας κλείνει το μάτι να χαράζουμε τη δική μας πορεία, πέραν των κοινωνικών στερεοτύπων και προκαταλήψεων.
Πηνελόπη Χριστάκου, Λέσχη Ανάγνωσης Σπάρτης
Χαρακτηριστικό του βιβλίου είναι η υπέροχη και καυστική γλώσσα του συγγραφέα με το απίθανο χιούμορ στις περιγραφές των γεγονότων που αφορούν τις αδερφές και στους διαλόγους ανάμεσά τους, που είναι συγκλονιστικά αστείοι, προσθέτοντας το κωμικό στοιχείο στην ιστορία.
Βασιλική Μολφέση, cretablog.gr
Η αίσθηση, που προκαλεί η γραφή του [Γιάννη Ξανθούλη], δεν είναι ανεξάρτητη από την πλοκή. Έχει άμεση σχέση με το περιεχόμενο, καθώς υπηρετεί και επαυξάνει την ουσία του μύθου. Απόδειξη αυτού η ρέουσα αφήγησή του. Μια αφήγηση συνεκτική, απόλυτα ελεγχόμενη και ουσιαστική, ίδιον της παιδείας και της συγγραφικής του δεξιότητας· τόσα χρόνια μυθοπλάστης!
Δημήτρης Μάνος, Συγγραφέας, timesnews.gr
Ευαίσθητο, με δόσεις χιούμορ στα σημεία και στην «ποσότητα» που χρειάζεται, προκειμένου να σε γλυτώνει από τη στενοχώρια, αλλά και να σε αφήνει ταυτόχρονα να προβληματίζεσαι.
Μαρία Σταμάτη, christinamyprincess.wordpress.com
Ο Γιάννης Ξανθούλης, με το αμίμητο ύφος και την πνευματώδη γλώσσα, παρακολουθεί την καθημερινότητα της παράξενης οικογένειας δίνοντας έμφαση στις κωμικοτραγικές καταστάσεις –εκείνες που καθόρισαν κατά κάποιον τρόπο το ελληνικό στίγμα της εποχής εκείνης, αλλά και τις αυταπάτες που ακολούθησαν και μας ταλανίζουν μέχρι και σήμερα.
Χριστίνα Δρούζα, iefimerida.gr
