Το εν λόγω διεθνές μπεστ σέλερ είναι ένα κλασικό δείγμα της κορεάτικης λογοτεχνίας, που μας έχει συνηθίσει σε έργα με πρωτότυπη αντιμετώπιση.
Κωνσταντίνα Μόσχου, diastixo.gr
Το «Οι δολοφόνοι δεν παίρνουν σύνταξη ποτέ» είναι ένα μυθιστόρημα γεμάτο έξαψη. Βρέθηκα να πιάνω τον κόρφο μου καθώς γυρνούσα τις σελίδες: από φόβο, από πόνο και από το συντριπτικό σαν αγχόνη χιούμορ.
Έχει να κάνει με εκδίκηση και τιμωρία, με τα γηρατειά και τον θάνατο και τα καθημερινά δεινά μίας γραφειοκρατικής δουλειάς – ακόμα κι αν αυτή είναι η δολοφονία κατά παραγγελία. Η Δαγκάνα, η εξηνταπεντάχρονη δολοφόνος κεντρική ηρωίδα, αψηφά τις προσδοκίες τής ηλικίας της: είναι σκληρή, υπολογιστική και σχεδόν τόσο τρυφερή όσο και η αγαπημένη της σκυλίτσα, το Ψοφίμι, που κλέβει την παράσταση.
Gabriella Burnham, συγγραφέας του It Is Wood, It Is Stone
Το πρώτο μυθιστόρημα της Gu που μεταφράζεται στα αγγλικά ασχολείται με το πώς αντιμετωπίζει η κοινωνία τα γηρατειά.
New York Times Book Review – Editor’s choice
Σκοτεινά αστείο, αυτό το νοτιοκορεάτικο μυθιστόρημα εξετάζει την παγκόσμια κοινή πρόκληση του να γερνάς χωρίς να χάνεις τη σημασία σου στην
κοινωνία.
The Washington Post
Χαρακτηρίστηκε ως πολυαναμενόμενο
ανάγνωσμα στα Lithub, CrimeReads, Thrillist και Popsugar.
